De melding flitste op in mijn perifere visie terwijl ik in een Formule 1-wagen door de straten van Bakoe raasde - langs de monumenten en minaretten van de olierijke stad, Azerische vlaggen en reclameborden die in een kunstige waas voorbij raasden.
" SCToken ontgrendeld," stond er. Ik wist niet wat dit betekende. Ik had F1 22 gedownload - de laatste in een langlopend sportsimulatiespel dat ik al tientallen jaren af en aan speel - zonder echt naar de nieuwe functies te kijken, en ik nam aan dat deze cryptische opmerking iets met de blockchain te maken had. Het maakt niet uit hoe snel je gaat, dacht ik, je kunt NFT's niet ontlopen.
In feite was het bericht mijn toegang tot wat de ontwikkelaars van het spel het "F1®-leven" hebben genoemd - geen NFT's, maar ouderwetse unlockables, het soort dat alleen kan worden gekocht met spelvaardigheid of fiatvaluta (omgezet, met misselijkmakende onvermijdelijkheid, in in-game "PitCoins"). Dit was aanvankelijk schokkend, maar hoe meer ik erover nadacht, hoe meer zin het had - de sport F1 is altijd in de ban geweest van commerciële belangen, dus is het logisch dat het officiële spel dat ook zou zijn. Voor mijn inspanningen - voornamelijk rijden zeer snel in het landschap - ik was beloond met een supercar token, zodat ik een voertuig voor mijn avatar virtuele showroom vrij te spelen. Er zijn acht om uit te kiezen - McLarens en Ferraris en Aston Martins in verschillende tinten van inbeslagname-inducerende neon, het soort auto's je hoort guttering door het centrum van Londen op zomeravonden of zie in YouTube-video's genomen met een GoPro gemonteerd op een selfie stick en gehouden ongemakkelijk laag. Het soort auto's waarin F1-sterren rijden tussen sponsorcontracten door. De eisen van het "F1®-leven" zijn talrijk en gevarieerd. Een virtuele garage leidt tot een virtueel appartement - een minimalistische doos - en een virtuele garderobe. Alles moet worden ingericht. Je kunt kiezen uit saai meubilair en abstracte muurkunst of een coureur naar jouw evenbeeld creëren en hem kleden met Beats koptelefoons en merkkleding. (Er zijn duizenden mogelijkheden, maar op de een of andere manier ziet iedereen er uiteindelijk uit als een Instagram crypto influencer op een vlucht naar Dubai, heel erg de F1-esthetiek). Je kunt zelfs vrienden en vreemden uitnodigen op je virtuele pad om je assortiment van officieel gelicentieerde en merkartikelen te bekijken - een huiveringwekkende visie op hoe de metaverse er echt uit zal zien.
Nutteloze microtransacties en skins zijn niets nieuws, maar ze zijn meestal met meer moeite aan het onderliggende spel genaaid dan dit. Afgezien van de mogelijkheid om met je supercars op het circuit te rijden op beperkte punten tijdens het seizoen - in de Pirelli Hot Laps Challenge! - zijn er weinig momenten waarop uw PitCoins een materieel of zelfs visueel verschil maken voor uw spelervaring.
Fans van de serie kunnen dit wijten aan het feit dat ontwikkelaar Codemasters onlangs is overgenomen door EA, de onbetwiste koningen van de cash grab. Reviews zeggen dat dit het enige is dat een verder solide racegame bezoedelt - een die visueel aantrekkelijk is, de moeite waard om te spelen en de zeldzame prestatie levert om toegankelijk te zijn voor nieuwkomers zonder de die-hard fans te vervreemden, dankzij een groot aantal aanpasbare moeilijkheidsinstellingen en assistenten. Je kunt alles aanzetten en zachtjes naar de overwinning worden geleid alsof je een rondje om het blok rijdt, of je kunt alles uitzetten en achterop Yuki Tsunoda knallen als je je rempunt in de eerste bocht mist - en alle opties daartussenin.
Het "F1® Life" verhoogt alleen maar de nauwkeurigheid van de simulatie. Formule 1 heeft zijn populariteit vaak evenzeer te danken aan het circus eromheen als aan de sport zelf. Het menselijke element was wat maakte F1 zo aangrijpend in de jaren 1970, met de rivaliteit tussen Niki Lauda en James Hunt (zoals afgebeeld in Rush), en zo saai tijdens de vier jaar dominantie van Sebastian Vettel in de jaren 2010. Het is waarom de sport heeft genoten van een renaissance sinds de Netflix-serie Drive to Survive, die die persoonlijke rivaliteiten naar voren brengt. " F1® Life " soort van vangt dat, hoewel misschien niet op de manier waarop de ontwikkelaars bedoeld - in plaats van het toevoegen van een gevoel van glamour, het gamifies de lege consumentisme dat omringt (en fondsen) de sport.
In veel opzichten was de F1 de voorbode van vernieuwingen die niet alleen in andere sporten, maar ook in videospellen zelf zouden volgen. Als je naar een race kijkt (op een dure betaalzender), zie je op elk oppervlak reclame voor oliemaatschappijen en gokbedrijven, van de auto's tot de veiligheidshekken en de coureurs zelf. Deze tactiek wordt nu niet alleen toegepast in sportgames, waar je het kunt toeschrijven aan realisme, maar ook in andere titels: Bedrijven als BidStack systematiseren de verkoop van reclame in de spelwereld.
Terwijl gamers vaak ontzet zijn over add-ons waarmee rijke spelers de sleur kunnen overslaan, zullen F1-fans bekend zijn met het idee dat er een alternatieve route naar de top is voor degenen met een groot genoeg chequeboek. "Pay drivers" helpen bankroll sommige van de kleinere Formule 1 teams via hun verbindingen en sponsoring deals. Coureurs als Lance Stroll en Nicholas Latifi zouden niet op topniveau rijden als ze geen miljardairs hadden die hun carrière financieren - Stroll's vader gaf 90 miljoen pond (ongeveer 106 miljoen dollar, of 123 miljard PitCoins) uit aan het team waar zijn zoon nu voor rijdt.
Onder de nieuwe eigenaren Liberty Media zijn de zaken ten goede veranderd, maar decennialang was de F1 een masterclass in commercialisering - hoe je zoveel mogelijk waarde uit de kijkers kunt persen zonder rekening te houden met de gevolgen daarvan voor het eindproduct. Voormalig F1 CEO Bernie Ecclestone - onlangs gearresteerd op beschuldiging van 400 miljoen pond fraude - had weinig scrupules over met wie hij deals sloot. Onder zijn leiding breidde de sport zich uit naar nieuwe gebieden, niet door de wens om de fanbase te laten groeien, maar door de vraag welke despotische regeringen bereid waren om de grootste racegelden te betalen.
Dus tussen de uitstapjes naar de virtuele winkel door bezoeken we Saoedi-Arabië, Azerbeidzjan, Abu Dhabi, Bahrein - allemaal circuits die liefdevol zijn nagebouwd, tot aan de halflege tribunes toe. Toen de Saoedische vlag tijdens mijn tweede race in de carrièremodus boven de startgrid wapperde, overwoog ik een soort belachelijk virtueel protest te organiseren en te weigeren deel te nemen. Maar toen dacht ik aan de PitCoins die ik zou mislopen - en hoe leeg mijn luxe lederen bank zou lijken zonder een bijpassende set virtuele kussens.
F1 22 doet een briljante baan van het vastleggen van de adrenaline rush van het racen en de voldoening van het nagelen van een perfecte rondetijd. Met zijn ongewenste laag van microtransacties, het doet een nog betere baan van het weerspiegelen van de sport ' s losse relatie met moraal.
