Horse Jumper of Love is een rockband uit Boston die het soort muziek maakt dat je zou willen spelen in je hyperbare kamer als je daar een tijdje in vast zou zitten en echt zou willen leunen in de ervaring. Een van hun beste nummers, "DIRT" uit 2019, is opgebouwd rond een doordringende gitaarriff en de zin "And there is dirt and there is juice".
In een recent interview met Jordan Darville van The Fader verklaarde de frontman van de band, Dimitri Giannopoulos, het titelnummer van het album door te zeggen: "De toon van de gitaar doet me altijd denken aan het spelen van The Legend of Zelda: The Ocarina of Time. "Nogmaals, verbijsterend, maar het voelde als een merkwaardig kijkje in hun proces. Was dat de sleutel tot de alchemie van deze grote band? Videogame muziek?
Vanuit het bed van een onopvallende hotelkamer ergens in het zuiden proberen Giannopoulos en HJOL-bassist John Margaris zich via Zoom uit te leggen. Ze hebben allebei mooi lang haar en een gemakkelijke glimlach. (Margaris heeft ook een sterke snor.) Ze zijn allebei enthousiast om over gamemuziek te praten.
Voor Giannopoulos begon het allemaal toen hij ongeveer 8 jaar oud was met een klassieker: Tony Hawk ' s Pro Skater. Giannopoulos zegt dat het niet een van de mallpunk nummers was waar THPS het meest bekend om staat, maar AC
Voor Margaris waren dat de N64 Mario 64 en Mario Party 3. "Je beseft niet dat je naar een soort fusionmuziek luistert. Steeds opnieuw naar iets kunnen luisteren en je niet vervelen - dat was een nieuwe ervaring. "De schrijvers van de partituren gebruikten zo'n beperkte technologie, dat het waanzinnig was wat ze konden doen. "Wat Giannopoulos doet denken aan een favoriete meme, over het onderwater level van Donkey Kong. Stralend bij de gedachte, parafraseert hij: "Man ingehuurd om score te schrijven voor zwemmende gorilla schrijft per ongeluk beste ambient album aller tijden. "Waarna ze gaan praten over verschillende ondergrondse videogame levels en hoe trippy de muziek in die veranderende landschappen kan zijn. "Het zijn enorme stemmingswisselaars," zegt Margaris, al dan niet met opzet, waarmee hij herhaalt waar zijn band zo goed in is.
Ze zijn allebei opgegroeid in Boston en denken met liefde terug aan "split-screen hangs", dagen waarin ze spelletjes als Goldeneye speelden in de kelders en woonkamers van vrienden. Nu, dat is een groot deel van hun gedeelde muzikale taal. "Ik weet niet veel van muziektheorie," zegt Giannopoulos, "maar wel veel van popcultuur. Straight up Ik zal zijn als, 'John, doe een baslijn die klinkt als' [insert iets uit hun jeugd]. "Er is ook een Instagram-account waar Giannopoulos dol op is en dat nummers post van "echt vreemde en zeldzame Japanse videogames uit de jaren '90, veel coole acid house of rave-achtige muziek, en sommige zijn waanzinnig goed," zegt Giannopoulos. Hij stuurt ze altijd naar Margalis. Hij vat Margalis samen: "Ze zijn bizar. "
Wat Giannopoulos terugbrengt naar zijn punt over Zelda en "The Natural Part". "
" De toon van de gitaar heeft dat glinsterende kooreffect en dat geeft me altijd een nostalgisch gevoel. Er is een liedje in Ocarina of Time, en precies die toon deed me daaraan denken... misschien dat, of wanneer Link in het begin in het dorp is? "Jauntily, Margalis begint het Zelda stukje te neuriën, als hij het zich herinnert: "Dun dun dun, dun dun dun, dun-dun-dun-dun. "
" Ja, dat! " zegt Giannopoulos. " De melodie is denk ik niet hetzelfde, maar de toon van dat lijntje en de gitaar. Om de een of andere reden "- hij wijst met twee wijsvingers naar zijn hoofd -" klikte het in mijn hoofd. Ik ging niet het liedje in met de gedachte: "Ik wil een liedje schrijven dat klinkt als Legend of Zelda," maar als het klaar is, verbindt het gewoon met allerlei herinneringen. "Margalis: "Het klinkt misschien niet per se als de score, maar zo voelde het wel. "
Videospelletjes waren een trouwe culturele rentmeester voor een groot deel van hun jeugd, maar beide jongens zijn nu meer dilettanten in de ruimte. Giannopoulos had een moment met Skyrim. Margalis had er een met Mass Effect. Ze praten over een Nintendo Switch voor rondleidingen. Maar om eerlijk te zijn had hun relatie met videogames een omgekeerd verband met hun relatie met muziek. Videogames waren een geheime inspiratie voor de nummers. Rond de middelbare school, toen ze serieus werden over hun vak, werden de games vervangen door de muziek.
" Toen ik eenmaal echt met muziek bezig was," zegt Giannapolous, "stopte ik met videogames. Je bent altijd op zoek naar iets om je in te verliezen. En muziek is dat voor mij sindsdien. "
