Als je met Anita Sarkeesian wilt debatteren over het al dan niet bestaan van mannelijk privileges, maken we het je gemakkelijk: Ze is niet geïnteresseerd. Het is al een decennium sinds haar baanbrekende webserie, Tropes vs Vrouwen in Video Games, schopte een vuurstorm van discussie en kritiek rond de behandeling van vrouwelijke personages. Het is bijna net zo lang sinds Sarkeesian vond zichzelf in het oog van de Gamergate storm, waar ze geconfronteerd met een aanval van intimidatie voor haar inspanningen.
Als het aan haar lag, zou ze er nooit meer over praten. Het probleem is, ze moet wel.
Dat komt omdat voor Sarkeesian de historische context belangrijk is. Ze hoort echo's van Gamergate in moderne online pesterijen en desinformatiecampagnes, en om niet te wijzen op die overeenkomsten zou nalatig zijn. Haar nieuwe serie, That Time When, is een kaart naar het kruispunt tussen popcultuur en politiek. In de negen afleveringen behandelt ze alles van Star Trek tot de Satanische Paniek van de jaren tachtig, die ze in de aflevering van deze week onderzoekt. Maar het culmineert met Gamergate, ook al is het een periode die Sarkeesian nooit meer zou willen meemaken. "Ik heb deze geschiedenis niet alleen meegemaakt, ik maakte er deel van uit", zegt ze. "Ik ben het echt beu om erover te praten. "
Hollywood, videospelletjes, TV - veel industrieën zijn de afgelopen tien jaar geëvolueerd. Zo ook de politiek. Mensen begrijpen nu beter dan vroeger wat mediavertegenwoordiging inhoudt. Maar er zijn ook gevolgen geweest, zoals toen Obi-Wan Kenobi-ster Moses Ingram na de lancering van de show racistische berichten op sociale media ontving, of toen gebruikers van Kiki Farms stalkingscampagnes organiseerden. Deze dingen hebben precedenten. "Momenten waarop popcultuur en politiek botsen gaan over regressieve, puriteinse controle over vrouwenlichamen, over cultuur, over uitdagingen aan de status quo of vermeende progressieve verschuivingen," zegt Sarkeesian. That Time When, like Tropes - zoals al haar werk - wil die verbanden leggen.
Een groot deel van That Time When, dat momenteel draait op streamingdienst Nebula, richt zich op de afgelopen decennia, maar één aflevering gaat terug naar begin 1900 en de films van filmmaker Lois Weber. Er is een aflevering gewijd aan de Chicks (voorheen de Dixie Chicks) krijgen geannuleerd, een op raciale politiek en de impact van Star Trek op zwarte publieke figuren. Er is zelfs een over een andere beroemde "-gate" - Nipplegate, toen Janet Jackson' s borst tijdelijk werd blootgesteld tijdens een Super Bowl halftime optreden.
Een aflevering, over de paniek die ontstond toen Ellen DeGeneres kwam uit op haar primetime tv-show, bevat retoriek die griezelig doet denken aan wat er gaande is in het debat over trans-rechten. Hetzelfde geldt voor de discussiepunten rond "traditionele" gezinswaarden en reproductieve rechten die opdoken toen tv-personage Murphy Brown werd een alleenstaande moeder in de vroege jaren '90.
Zelfs de zogenaamde cancelcultuur is niet nieuw, maar eerder een tactiek die lang door rechts is bewapend, merkt Sarkeesian op. Ze wijst op de aflevering in haar serie gericht op de Chicks. In 2003, op een show in Londen, leadzangeres Natalie Maines sprak haar verzet tegen de oorlog in Irak, een verklaring dat kreeg de band zwarte lijst voor jaren. Wat die aflevering belangrijk maakt, zegt Sarkeesian, is de erkenning dat de term "cancelcultuur" zelf "door rechts is gefabriceerd en in stand gehouden" om vooruitgang ter linkerzijde in diskrediet te brengen.
Het punt is te laten zien dat deze culturele momenten weliswaar verschillend blijven, maar ook cyclisch zijn. Dat weten kan mensen helpen anticiperen op de volgende golf, hoewel Sarkeesian waarschuwt dat die getijden nu sneller gaan vanwege de snelheid van de sociale media en het internetdiscours. Dat de serie eindigt met Gamergate - een cultuuroorlog die het moderne draaiboek voor pesterijen en online desinformatiecampagnes vormde, en zelfs de weg vrijmaakte voor politieke figuren die een sleutelrol speelden in het presidentschap van Donald Trump - voelt onvermijdelijk.
De aflevering was een uitdaging voor Sarkeesian, maar bewijst ook haar punt dat de geschiedenis zich herhaalt. "De strategieën die ze gebruikten om ons aan te vallen werden geïntegreerd in een politieke campagne en zijn een soort basislijn geworden voor hoe online aanvallen gebeuren," zegt ze. "Ik denk dat Gamergate op zichzelf een ongelooflijk opmerkelijk iets is. Het is een deel van ons begrip van hoe de internetcultuur bestaat, hoe gemeenschappen zich vormen en waar ze zich rond vormen. "
In tegenstelling tot de andere afleveringen in de serie is de Gamergate-aflevering er een waar Sarkeesian persoonlijke ervaring mee heeft. Nadat haar Kickstarter-campagne om Tropes te financieren in 2012 van start ging, werd ze door haar onderzoek naar de behandeling van vrouwelijke personages in games een bliksemafleider, een feministische boeman die videogames "verpest" met haar vervelende kritiek.
Toen Gamergate een paar jaar later op zijn hoogtepunt was, was Sarkeesian een constant doelwit van bedreigingen en pesterijen. Het is gemakkelijk te begrijpen waarom ze dat niet wil herbeleven. Maar ze hoopt ook dat dit kan geven een hoofdstuk in haar leven een einde. "Dit voelt een beetje als een wrap-up van al het werk dat ik heb gedaan in dit pakket voor mensen, zodat ik kan zeggen: 'Hier is mijn kijk op dit, dit is wat je krijgt. Stop met er naar te vragen," zegt ze. Een echte seizoensfinale.
